Σας ευχαριστώ που υπάρχετε στη ζωή μου!!!

Τετάρτη 11 ιουνίου 2008,

Πως πέρασαν τόσο γρήγορα οι μήνες; Ένα πανέμορφο οδοιπορικό όπως αποδείχτηκε στη πορεία ξεκίνησε το περασμένο Νοέμβρη με πολλά ερωτηματικά. Τι θα συναντήσω; Θα με οφελήσουν αυτά που θα μάθω; Αξίζει το κόπο να επενδύσω χρόνο, χρήμα και ενέργεια; Για ποιο λόγο; Ταξίδι στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα!! Και λίγους μήνες μετά η αποκάλυψη!! Τίποτα δεν είναι πια όπως πριν. Τα πάντα έχουν αλλάξει.

Ταξίδι πίσω στον χρόνο:

Μαΐος 2007.Το μικρό ανθρωπάκι που ήρθε να βρεί τον αντώνη ήταν τόσο φοβισμένο που δεν του είπε απολύτως τίποτα. Και ξαναβρέθηκαμε δεύτερη φορά στο γραφείο του για να ξεστομίσω κάποια πράγματα. Βρισκόμουν στη χειρότερη φάση της ζωής μου. Απογοήτευση, ηττοπάθεια, ζωή χωρίς αύριο, όνειρα πεθαμένα…

Ιούνιος 2008: Η ζωή μου έχει μπεί για τα καλά σε ανοδική τροχιά και δεν υπάρχει γυρισμός. Γιατί τώρα ξέρω…Ξέρω ότι είμαι ο μάγος της ζωής μου, ξέρω ότι είμαι ο μοναδικός υπεύθυνος για την πραγματικότητα μου! Τι ωραίο που ακούγεται αυτό, ετσι δεν είναι; Να εξαρτώνται όλα από μένα! Να έχω τις τύχες στα χέρια μου!! Ε λοιπόν ναι, θα ψωνίσω τα ομορφότερα πράγματα από το μεγαλύτερο σουπερ μάρκετ που λέγεται σύμπαν γιατί τα αξίζω! Το πορτοφόλι μου είναι γεμάτο από ενέργεια, αγάπη, δόσιμο, παιχνίδι… Τα δέχονται αυτά στο ταμείο ετσι δεν είναι;

Ας είναι καλά η σοφία η μαντζάκου που μου έδωσε ένα τηλέφωνο και μου λέει: « πήγαινε να δείς τον αντώνη και θα με θυμηθείς» Υπήρχε ποτέ περίπτωση να πέσει έξω η σοφία μου; Καμία!!

Ας είναι καλά οι δάσκαλοι μου, αντώνης και βένα, βένα και αντώνης, οι οποίοι μου έμαθαν ότι είμαι αυτόφωτος και ότι κρύβεται μεσα στην ίδια τη ψυχή μου η ομορφιά της ζωής!! Κάνουν καταπληκτική δουλειά γιατί τη κάνουν με τη καρδιά τους και με πολύ μεράκι. Φωτεινό παράδειγμα. Θα τους είμαι για πάντα ευγνώμον.

And last but not least όπως λένε οι φίλοι μας οι εγγλέζοι, οι συμμαθητές μου, οι λιλιπούτειοι δάσκαλοι μου με τους οποίους πορεύομαι τους τελευταίους μήνες σε αυτό το υπέροχο ταξίδι και τους χρωστάω πολλά. Γιατί; Απλά γιατί είναι η αστείρευτη πηγή έμπνευσης μου, πηγή κουράγιου, πηγή φαντασίας, πηγή χαράς, πηγή δύναμης και το σπουδαιότερο μαζί χέρι χέρι ομορφαίνουμε τις ζωές μας, δίνουμε τη μάχη, σκοντάφτουμε, πέφτουμε, και απλώνουμε το χέρι ο ένας στον άλλον για να ξανασηκωθούμε και να κατακτήσουμε τα όνειρα μας. Αυτή είναι η Ακαδημία 2008.

Είναι η Δάφνη με τον παιδικό αυθορμητισμό και το πανέμορφο χαμόγελο της, η εύη Τσάμπρα με την αστείρευτη ενέργεια και πάντα πρόθυμη για συμμετοχή και παιχνίδι, η Δέσποινα με τις εύστοχες παρατηρήσεις και τους έντονους προβληματισμούς, ο γιάννης ο Ζαΐμης με την αποφασιστικότητα του να κερδίσει τα όνειρα του, ο βαγγέλης Παπαδόπουλος με την θέληση να διευρύνει τους ορίζοντες του, η Ευή η γιατρός με την τόλμη να νικήσει τους φόβους της, η λαμπερή Κέλλυ να αφήσει τη φαντασία και το εσώτερο παιδί της να φωνάξουν, η Ελεάνα να αφήσει τη σεξουαλικότητα της να ξεχυθεί στους δρόμους (και έχει πολύ από δ’αύτη!!!), η Μαρία η Σπηλιωτοπούλου να νιώσει άνετα με τα θέλω της και να τα κάνει πράξη, η Αννα από το Αίγιο να φτιάξει την ομορφότερη σχέση της ζωής της, ο γιάννης ο Δενδρινός με την ειλικρίνεια του, την απέραντη τόλμη του στο να εκτεθεί και την αποδοχή της διαφορετικότητας, η Χριστίνα με το δυναμισμό της, το πάθος της και την ευαισθησία της, ο βαγγέλης ο Μαρκετάκης μαχητής, οραματιστής και έτοιμος για ανατροπές, ο Αντώνης ο Μπάκουλας πνευματικός, ηγετικός, και αναζητώντας τις αλήθειες του, ο Κωνσταντίνος με τη θέληση να δημιουργήσει στη ζωή του με οδηγό το παιδί που κρύβει μέσα του, ο Τάσος κοινωνικός, με χιούμορ που σε στέλνει αδιάβαστο και μεγάλες φιλοδοξίες, η Σοφία με το ανυπέρβλητο νάζι της, ο Δημήτρης με την φιλοδοξία να ανθίσει η επιχείρηση του, η Αννα με την εσωτερική ομορφιά της έτοιμη να ξεπροβάλει, ο γιάννης ο Μακρής να αφήσει τον εαυτό του να φανεί πόσο αξιαγάπητος είναι, η μαρία η Φρονημίδου με την γλυκύτητα της και την αγάπη της για τα παιδιά , η Ήρα με την προσδοκία να ζήσει τον μεγάλο ολοκληρωμένο έρωτα, η μαρία η βοϊδονικόλα με την δίψα για γνώση και για προσωπική ευτυχία, η Μαριάννα με την έντονη θηλυκότητα της και τη παιχνιδιάρικη φύση της.

Α ναι, ξέχασα τον Αλέξανδρο τον Σάαλ. Τον μέγα δάσκαλο μου. Που είπε κάποια στιγμή στον εαυτό του «Φτάνει πια», τον πήρε από το χέρι και τον οδηγεί σταθερά στις απολαύσεις της ΖΩΗΣ!!! Αυτοί είναι οι δάσκαλοι μου. Όλοι τους αξιοθαύμαστοι, αξιαγάπητοι, όλοι με αδυναμίες και πολλά δώρα!! Σας ευχαριστώ που υπάρχετε στη ζωή μου!!!